تهی شده گی صدای مردانه در رمان های فارسی و عربی با کاربست نشانه های زنانه (مورد پژوهانه: «پرنده من» فریبا وفی و «دختران ریاض» رجاء عبدالله الصانع)

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه محقق اردبیلی

2 استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فسا

چکیده

نوشتار زنانه کنش زبانیِ نظام مندی است که با کاربست پربسامد نشانه های زنانگی و بدنبال آن تشخّص بخشیدن به صدای زنانه تحقق می یابد تا با تهی کردن [تک] صدایی مردانه در متن، الگویی زنانه از نوشتار ارائه دهد. نشانه های زنانه، مجموعه ای از ساخت های زبانی است که انگاره های زنانگی را به مخاطب انتقال می دهد. این پژوهش فرآیند تهی شده گی صدای مردانه را به واسطه کاربست نشانه های زنانه در دو رمان «پرنده من» و «دختران ریاض» می باشد. نتایج پژوهش گویای آنست که هر دو رمان به واسطه کاربست پربسامد نشانه های زنانگی در هر کدام دارای صدایی زنانه اند و هر دو نویسنده در نحوه بکارگیری این نشانه ها در داستان هایشان تجربه متفاوتی داشته اند؛ بدین ترتیب که در رمان «دختران ریاض» و در میان 248 مورد نشانه زنانه حاضر در داستان، رنگ واژه های خاص زنانه با 70 بار فراوانی، بیشترین بسامد را دارد. در سویی دیگر؛ در رمان «پرنده من» و در میان 258 مورد نشانه زنانه حاضر در داستان، اسامی خاص زنانه با 124 بار فراوانی، بیشترین بسامد را دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The depletion of masculine voices in Persian and Arabic novels by the application of feminine signs (Case Study: “Riyadh Girls” Raja Abdollah Alsane’ and “My Bird” Fariba Vafi )

نویسندگان [English]

  • Javad Garjami 1
  • Ali Abbasalizadeh 2
1 Academic Personnel
2 Academic Personnel
چکیده [English]

Feminine writing is a systematic linguistic action that realized just through the frequent application of feminine signs and subsequently to the recognition of the feminine voice in order to provide a feminine pattern of writing by emptying the [single] masculine voice in the text. Feminine signs are a set of linguistic constructs that convey the ideas of femininity to the audience. Current research attempts to study the process of depletion of the masculine voice with descriptive-analytic approach through the application of feminine signs in Persian and Arabic stories. Case Study are novels of “Riyadh Girls” by Raja Abdollah Alsane’ and “My Bird” by Fariba Vafi. The results of the study suggest that both novels have a feminine voice in the high frequency application of feminine signs, and both authors have had different experiences in applying their signs to their stories; so that in the novel "Girls of Riyadh" among the 248 female signs included in the story, the particular female colored word are more frequent with 70 times application. On the other hand, in the novel "My Bird" among the 258 female signs included in the story, the particular female specific names are more frequent with 124 times application.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Feminine Writing
  • Feminine signs
  • “My Bird”
  • “Riyadh Girls”
آبوت، پاملا و والاس کلر، جامعه‌شناسی زنان، ترجمه منیژه نجم عراقی، چ پنجم، تهران، نشر نی، 1387.
بارانی، ام‌البنین و همکاران، «نقد و بررسی نوشتار زنانه در رمان سگ و زمستان بلند»، دومین کنفرانس بین‌المللی علوم انسانی با رویکرد بومی – اسلامی و با تأکید بر پژوهش‌های نوین، مازندران،1395.
باقری خلیلی، علی‌اکبر و زهرا مقدّسی، «بررسی تأثیر جنسیّت بر زبان پاره‌ای از نویسندگان زن و مرد معاصر ایران، فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی، شماره 4، صص 40-17، 1394.
برکت، بهزاد، «زنانگی نوشتار؛ دیباچه‌ای بر روش‌شناسی نسبت زبان و جنسیت»، مجله زبان فارسی و گویش‌های ایرانی، شماره 3، صص 39-23، 1396.
بهرامی برومند، مرضیه و اسفندیاری، ظهراب، «معنای نمادین فضاها و پیام‌های جنسیّتی: طرد اجتماعی زنان»، نشریه هفت‌شهر، شماره 61، صص 94-107، 1397.
تایسن، لوئیس،  نظریه‌های نقد ادبی معاصر، ترجمه مازیار حسین‌زاده و فاطمه حسینی، تهران، نگاه امروز، 1387.
تسنیمی طالبیان، علی و احمدرضا بیابانی، «بررسی زبان نوشتاری زنان بر اساس نظریه گفتمان جنسیتی»، فصلنامه مطالعات نظریه و انواع ادبی، شماره 3، صص 36-7، 1395.
حسن‌زاده دستجردی و سید مصطفی موسوی راد، پژوهشنامه نقد ادبی و بلاغت، شماره 1، صص 70-51، 1393.
چندلر، دانیل، مبانی نشانه‌شناسی، ترجمه مهدی پارسا، چاپ دوم، تهران، سوره مهر، 1387.
دستغیب، عبدالعلی،«رمان ایرانی»، مجله نقد و بررسی کتاب، شماره 21، 20 – 29، 1386.
رضوانیان، قدسیه و سروناز ملک، «بررسی تأثیر جنسیت بر زبان زنان شاعر معاصر»، مجله شعر پژوهشی (بوستان ادب)، صص 70-45، 1392.
روحانی، مسعود و سروناز ملک، «بررسی تأثیر جنسیت بر کاربرد تشبیه و استعاره در شعر زنان شاعر معاصر»، فصلنامه زبان و ادبیات فارسی، شماره 74، صص 27-7، 1392.
شرتونی، رشید، مبادی العربیة، تنقیح و اعداد: حمید المحمدی، قم، دارالعلم،1423.
_________________، تهران، انتشارات اساطیر، 1379.
سراج، علی،  گفتمان زنانه، تهران، انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، 1394.
طاهری، قدرت الله، «زبان و نوشتار زنانه، واقعیت یا توهم»، فصلنامه زبان و ادب پارسی، شماره 42، صص 107-87، 1388.
عبدالکریمی، سپیده،  فرهنگ توصیفی زبان‌شناسی اجتماعی، تهران، گل-آذین، 1392.
عبدالله صانع، رجاء، دختران ریاض، ترجمه زریندخت بروجردیان، تهران، نشر علم، 1388.
فتوحی، محمود،  سبک شناسی، تهران، سخن، 1391.
فیاض، ابراهیم و زهره رهبری، «صدای زنانه در ادبیات معاصر ایران»، ش4، 1385.
قاسم‌زاده، سیدعلی و فاطمه اکبری، «مؤلفه‌های نوشتار زنانه در رمان سرخی تو از من»، مجله زبان و ادبیات فارسی، صص 205-181، 1395.
گرجامی، جواد، «سیالیّت نشانه‌های ادبی در ترجمه متن شعری؛ مورد پژوهانه: ترجمه دیوان أغانی مهیار الدمشقی ادونیس»، مجله پژوهش‌های ترجمه در زبان و ادبیات عربی، شماره 15، صص 159-182، 1395.
گرین، کین، جیل لبیهان، درسنامه نظریه و نقد ادبی، ترجمه حسین پاینده و گروه مترجمان، تهران، روزنگار،1383.
مدرسی، یحیی، درآمدی بر جامعه شناسی زبان، تهران، نقش جهان، 1368.
محمودی بختیاری، بهروز و دهقانی، مریم، «رابطه زنان و جنسیّت در رمان معاصر فارسی: بررسی شش رمان»، پژوهش زنان، شماره4، صص 543-556، 1392.
نیکوبخت، ناصر و همکاران، «روند تکوین سبک زنانه در آثار زویا پیرزاد؛ تحلیلی بر پایه سبک‌شناسی فمینیستی»، فصلنامه نقد ادبی، شماره 18، صص 152-119، 1391.
وفی، فریبا، پرنده من، چ بیست و هشتم، تهران، نشر مرکز، 1396.
Spender, D, Man Made Language, London: Routledge, 1980.
            Mills, Sara, Feministic, Stylistic, London: Routledge, 1995.